Οπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, πολιτικοί αρχηγοί και άλλοι εκπρόσωποι των θεσμών και του κράτους κάνουν άδειες δηλώσεις για να αναδείξουν τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος. Ο ίδιος ο τρόπος της έκφρασής τους, μελοδραματικός και βερμπαλιστικός, δείχνει ότι δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς τους έγραψε ο κειμενογράφος και ότι αντιμετωπίζουν (οι περισσότεροι) την οικολογία ως αναγκαία διάσταση της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας.
Στο ελληνικό δημόσιο διάλογο, κάθε συζήτηση για την οικολογία περνά μέσα από τη δέσμευση για αύξηση των ανανενώσιμων πηγών ενέργειας. Είναι πραγματικά τρέλα το γεγονός μια χώρα με τόσο ήλιο και τέτοιο αέρα στα νησιά δεν χρησιμοποιεί την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, παρά μόνο κατ εξαίρεση. Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας η πράσινη διάσταση απουσιάζει από την πολιτική, κυρίως γιατί η περιβαλλοντική ευαισθησία απουσιάζει από το κοινωνικό υποσυνείδητο.
Πέρα από τη διδασκαλία στα σχολεία και την πολιτισμική ορθότητα που επιβάλλουν ανησυχία για την κλιματική αλλαγή, ο πολιτισμός της καθημερινότητας δείχνει ότι για την πλειοψηφία η οικολογία παραμένει έννοια περιθωριακή.
Πολύ πλαστικό, πολλά σκουπίδια, πολλά χημικά, πολύ αυτοκίνητο, υπερβολές στην ενεργειακή κατανάλωση, αδιαφορία για τα ζώα, για το νερό, για το δάσος, συμπεριφορές που δείχνουν ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν αφορά τους πολλούς, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος συμπίπτει με την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή που συντελείται από την πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού. Η διοίκηση Ομπάμα εξελέγη -μεταξύ άλλων- ως η πλέον πράσινη αμερικανική κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών και σήμερα διαχειρίζεται με αμηχανία ένα οικολογικό έγκλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου