Η ζωή που περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα δεν είναι αληθινή ζωή, αλλά ένα φτωχό υποκατάστατο». Με αυτή τη φράση συνοψίζει ο κ. Μιχάλης Θαλασσινός, 36 ετών, τη φιλοσοφία μιας ολόκληρης ζωής. Μιας ζωής που δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε συμβατική, σίγουρα όμως ήταν γεμάτη. Στα οκτώ του χρόνια οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι (τον λεγόμενο «νεανικό»), αλλάζοντας για πάντα τις παραμέτρους τις καθημερινότητάς του. Ολοι περίμεναν ότι ο Μιχάλης θα κλεινόταν στο σπίτι όπως εκατοντάδες διαβητικά παιδιά, θρηνώντας όλα αυτά που ποτέ δεν θα ζούσε. Ο ίδιος αποφάσισε να τα ζήσει. «Η νοοτροπία που κυριαρχεί στην Ελλάδα είναι ότι οι διαβητικοί είναι άτομα με ειδικές ανάγκες που διαρκώς κινδυνεύουν. Οταν μάλιστα πρόκειται για διαβητικά παιδιά, οι γονείς πανικοβάλλονται και περιορίζουν στο ελάχιστο τη δραστηριότητά τους, προσπαθώντας να τα προστατεύσουν. Είμαι και εγώ γονιός και καταλαβαίνω τι σημαίνει αγωνία για το παιδί σου. Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό: τα διαβητικά παιδιά έχουν καταλήξει να είναι τα παιδιά του... playstation. Δεν βγαίνουν από το καβούκι τους, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί φοβούνται» λέει στο «Βήμα» ο κ. Θαλασσινός. Ο ίδιος από μικρός ήταν υπερκινητικός και λάτρευε τη φυσική άσκηση. Στα δεκαοκτώ του ήθελε να περάσει στη Γυμναστική Ακαδημία, ωστόσο το γεγονός ότι έπασχε από διαβήτη ήταν σύμφωνα με τον νόμο απαγορευτικό. «Δεν το έβαλα κάτω και αποφάσισα να κάνω μόνος μου αυτό που οι άλλοι μού στερούσαν. Εμαθα σιγά σιγά να αποδέχομαι την ασθένειά μου και να ρυθμίζω τα επίπεδα του σακχάρου μου μελετώντας τις αντιδράσεις του οργανισμού. Μετρώ διαρκώς το σάκχαρο και ρυθμίζω τα επίπεδα ινσουλίνης σε συνδυασμό με τις τροφές που καταναλώνω και την ένταση της φυσικής άσκησης, κουβαλώντας πάντα ισοτονικά υγρά, καραμέλες και σοκολάτες. Ετσι σταδιακά έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου τόσο από την υπογλυκαιμία όσο και από την υπεργλυκαιμία, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες κορυφές» εξηγεί.
Ως αποτέλεσμα, μέσα από επίπονη προσπάθεια ετών ο κ. Θαλασσινός κατάφερε αυτά που εκατομμύρια «υγιείς» άνθρωποι δεν τολμούν ούτε να ονειρευτούν: αποφοίτησε από δύο αναρριχητικές σχολές αναγνωρισμένες από την Ελληνική Ομο σπονδία ΟρειβασίαςΑναρρίχησης, δύο σχολές ορειβατικού σκι και ένα σεμινάριο παγοαναρρίχησης, ενώ έχει σκαρφαλώσει στον Ολυμπο, στα Μετέωρα, στα Τέμπη, στο Φαλακρό και σε παγοκαταρράκτες της Βουλγαρίας. Παράλληλα, είναι εθελοντής διασώστης εδώ και 20 χρόνια, συμμετέχοντας σε δεκάδες αποστολές (ανάμεσά τους στον Αλιάκμονα, στον Ολυμπο, στη Ρικομέξ κ.α.), ενώ πέρυσι τιμήθηκε με το Αριστείο Εθελοντισμού για την 20ετή προσφορά του.
ΑΣΚΗΣΗ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ
Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντίνο Τζιώρα, ενδοκρινολόγο και αναπληρωτή διευθυντή του τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού του Νοσοκομείου ΚοργιαλένειοΜπενάκειο ΕΕΣ, για τη φυσική άσκηση στα άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη απαιτούνται τα ακόλουθα: Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι
\334 Να είναι προγραμματισμένη, καθημερινή, σταθερής έντασης και διάρκειας.
\334 Προτιμότερη ώρα είναι η χρονική περίοδος μετά τα γεύματα.
\334 Για περιπτώσεις παρατεταμένης σωματικής άσκησης συστήνεται προηγούμενη μείωση της δόσης ινσουλίνης κατά 50%-60% της κανονικής δόσης, σε συνδυασμό με προσθήκη υδατανθράκων στην τροφή.
\334 Συχνές εξετάσεις σακχάρου αίματος με δοκιμαστικές ταινίες δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για τον βαθμό στον οποίον η άσκηση επηρεάζει το σάκχαρο και καθοδηγούν στις αναγκαίες προσαρμογές δόσεων ινσουλίνης και υδατανθράκων.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ
\334 Ασκηση μειωμένης έντασης, όπως κολύμβηση, ποδηλασία ή ελαφρύ τρέξιμο, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Η διάρκειά της μειώνεται όσο αυξάνεται η ηλικία.
\334 Αυτοέλεγχος γλυκόζης και επισκόπηση των ποδιών πρέπει να γίνεται πριν και μετά την άσκηση.
\334 Προσαρμογή μονάδων ινσουλίνης και πρόσληψη επιπλέον υδατανθράκων βοηθούν για να μη γίνονται υπογλυκαιμίες. Για τον σκοπό αυτόν πρέπει να αποφεύγεται η άσκηση προ του γεύματος.
Στους βράχους στα Μετέωρα
Με στόχο να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στους έλληνες διαβητικούς ότι μπορούν να διεκδικήσουν μια ευτυχισμένη και φυσιολογική ζωή, ο κ. Θαλασσινός έβαλε πλώρη για ένα ακόμη πιο απαιτητικό εγχείρημα: αποφάσισε να σκαρφαλώσει στις συνολικά 208 κορυφές των Μετεώρων, κάτι που κανένας αναρριχητής δεν έχει κατορθώσει στο παρελθόν. «Ως τώρα κατέκτησα μόλις 19 κορυφέςαλλά δεν βιάζομαι. Σιγά σιγά θα καταφέρω και αυτόν τον στόχο» λέει γελώντας. Αυτό είναι, άλλωστε, και το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει: ότι σιγά σιγά ο άνθρωπος κατορθώνει το ακατόρθωτο, αρκεί να έχει πίστη και επιμονή. «Ξεκίνησα την πορεία μου από χαμηλές αναρριχητικές διαδρομές και δεκάδες φορές σταματούσα αποκαρδιωμένος και γυρνούσα πίσω. Δεν ντράπηκα ποτέ να σταματήσωγιατί ήξερα ότι θα επέστρεφα για να ξαναπροσπαθήσω.Ξεκινώντας από μικρά και σταθερά βήματακαταφέρνουμε τις μεγάλες αλλαγές» αναφέρει, προσθέτοντας ότι μέσα από μικρά βήματα έφθασε σε φιλόδοξα εγχειρήματα όπως έναν μαραθώνιο ορειβατικού σκι μήκους... 26 χλμ., ενώ σε μερικούς μήνες θα σκαρφαλώσει σε υψόμετρο 5.000 μέτρων, στην υψηλότερη κορυφή της Κένυας. Πρόσφατα μάλιστα ένας στενός φίλος τού πρότεινε να δοκιμάσει μια πειραματική (και ιδιαίτερα ακριβή) μέθοδο θεραπείας του διαβήτη μέσω βλαστοκυττάρων σε νοσοκομείο της Αμερικής. «Αν το κάνω, οι άλλοι διαβητικοί θα σκεφθούν “κοίτα, αυτός είχε λεφτά και μπόρεσε να γιατρευτεί”. Αποστολή μου όμως είναι να τους πείσω ότι δεν χρειαζόμαστε λεφτά για να γιατρέψουμε τη ζωή μας και να είμαστε καλά. Εγώ έχω διαβήτη και είμαι καλά...».
Τις αναρριχητικές εμπειρίες του εξιστορεί ο Μιχάλης Θαλασσινός στην ιστοσελίδα www.climbingwithdiabetes.com/.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου