Αφού δεν μπορεί να τοποθετήσει ράμπες το ΑΠΘ, το κάνουμε εμείς

 TVXS.gr
Περίπου 30 φοιτητές και απόφοιτοι σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), οι οποίοι βίωναν καθημερινά τις δυσκολίες μετακίνησης δεκάδων συμφοιτητών τους με κινητικά προβλήματα στους χώρους του Πανεπιστημίου, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση.
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, οι 30 ευαισθητοποιημένοι φοιτητές δημιούργησαν την εθελοντική Ομάδα Προσβασιμότητας του ΑΠΘ. Την ομάδα απαρτίζουν φοιτητές (το μεγαλύτερο ποσοστό προέρχεται από το Τμήμα Ψυχολογίας) και απόφοιτοι του ΑΠΘ. Ορισμένοι από αυτούς, άτομα με κινητικά προβλήματα και οι ίδιοι, είχαν την εμπειρία υψηλής ποιότητας διαβίωσης σε σκανδιναβικές χώρες και ονειρεύονταν να ζήσουν κάτι αντίστοιχο μια μέρα και στην Ελλάδα.
Η Ομάδα στηρίζεται από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του Τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ, στο πλαίσιο του οποίου έχει δημιουργηθεί ένα δίκτυο συλλόγων άμεσα ενδιαφερόμενων σε θέματα σωματικής υγείας. Στόχος της Ομάδας Προσβασιμότητας είναι να ασκεί πίεση στην εκάστοτε Διοίκηση του ΑΠΘ, καθώς και να ενημερώνει φοιτητές και εργαζόμενους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Στο πλαίσιο αυτό διοργάνωσε μια πρωτότυπη δράση, την Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι, στη νησίδα ανάμεσα στο Κτίριο Διοίκησης και τη Βιβλιοθήκη. Εκεί, τα μέλη της Ομάδας έκαναν τα “εγκαίνια” μιας αυτοσχέδιας ράμπας. “Αφού δεν μπορεί να τοποθετήσει ράμπες το ΑΠΘ, το κάνουμε εμείς με το δικό μας τρόπο”, εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Πάνος Παπαστολόπουλος, μέλος της Ομάδας.

Επίσης, τα μέλη της ομάδας θα λάβουν μέρος στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, από τις 25 ως τις 27 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, όπου θα ανεβάσουν ένα δικό τους θεατρικό κείμενο, μέσα από το οποίο θα σατιρίζουν τη γραφειοκρατία που, όπως λένε, επικρατεί στο ΑΠΘ.
“Η γραφειοκρατία και η ανύπαρκτη συνεργασία μεταξύ του Γραφείου Προσβασιμότητας, που λειτουργεί με μόλις ένα άτομο, της Τεχνικής Υπηρεσίας και της Πρυτανείας του ΑΠΘ είναι για εμάς τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε στο Πανεπιστήμιο. Επισημαίνουμε τις ελλείψεις σε υποδομές και δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να τις επιλύσει″, τονίζει ο κ. Παπαστολόπουλος.
Η μελέτη
Μία από τις σημαντικότερες δράσεις της Ομάδας Προσβασιμότητας ήταν η καταγραφή όλων των χώρων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου σε θέματα προσβασιμότητας των ατόμων με κινητικά προβλήματα.
Τα μέλη της ομάδας επιχείρησαν μέσα από την επιτόπια έρευνα και καταγραφή να δώσουν απάντηση στο ερώτημα που τούς απασχολούσε: Υπάρχει πραγματική πρόσβαση στο ΑΠΘ για άτομα με κινητικά προβλήματα; “Όχι″ ήταν η κατηγορηματική απάντηση που προέκυψε από την πολυσέλιδη έκθεση, την οποία συνέταξαν.
Η ομάδα, έχοντας ως αφετηρία της την κοινή εμπειρία των μελών της μέσα σε ένα αφιλόξενο πανεπιστήμιο, επισκέφθηκε 33 κτιριακές εγκαταστάσεις, όλων των σχολών του ΑΠΘ, των φοιτητικών εστιών, της κεντρικής βιβλιοθήκης, των φοιτητικών λεσχών και του αγροκτήματος της Γεωπονικής Σχολής. Στη συνέχεια προχώρησε στη σύνταξη της έκθεσης. Η έρευνα έγινε ανά σχολή και συμπληρώνεται από φωτογραφίες και πίνακες, που παρουσιάζουν αναλυτικά τα ζητήματα προσβασιμότητας ανά σχολή.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα καταγραφής της κατάστασης στην Κεντρική Βιβλιοθήκη, όπου η κεντρική είσοδος δεν είναι προσβάσιμη για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, ενώ δεν υπάρχει αναπηρική τουαλέτα και για να πάει κάποιος στην απλή τουαλέτα υπάρχουν σκάλες.
Εξίσου χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στις Λέσχες Σίτισης του ΑΠΘ. Στην κάτω λέσχη δεν υπάρχουν μηχανισμοί πρόσβασης σε φοιτητές με αναπηρία, με αποτέλεσμα να μπορούν να φάνε μόνο στην πάνω λέσχη και μόνο τις ημέρες Τρίτη και Πέμπτη. Τα μέλη της Ομάδας Προσβασιμότητας προχώρησαν, μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, σε συμβολικό αποκλεισμό της λέσχης, με αποτέλεσμα να λάβουν την υπόσχεση κατασκευής ασανσέρ που θα επιτρέπει στους φοιτητές με αναπηρία να έχουν πρόσβαση στην κάτω λέσχη.
Σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξαν, από τις 33 κτιριακές εγκαταστάσεις του ΑΠΘ που μελέτησαν, οι 20 είναι μη προσβάσιμες για τους φοιτητές με κινητική αναπηρία, διότι οι είσοδοι έχουν μόνο σκάλες! Επίσης, στα κτίρια, όπου τα άτομα με κινητική αναπηρία έχουν πρόσβαση, η μετακίνηση στο χώρο είναι εμποδιζόμενη και περιορισμένη. Οι περισσότερες ράμπες είναι ακατάλληλα κατασκευασμένες με μεγάλη κλίση, τα ειδικά αναβατόρια είναι συνήθως κλειδωμένα ή χαλασμένα, οι ανελκυστήρες είναι στενοί, χωρίς επαρκή χώρο για τη μετακίνηση χρήστη αμαξιδίου, οι τουαλέτες για ΑΜΕΑ έχουν εργονομικά λάθη και οι περισσότερες από τις τουαλέτες αυτές χρησιμοποιούνται ως αποθηκευτικός χώρος για είδη καθαριότητας. Εξάλλου, δεν υπάρχει σήμανση που να οδηγεί τα άτομα με κινητική αναπηρία σε προσβάσιμες εισόδους, ενώ οι αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια, οι γραμματείες, τα κυλικεία και οι βιβλιοθήκες δεν είναι στην πλειοψηφία τους προσβάσιμες. Ακόμα και η ιστοσελίδα του ΑΠΘ δεν είναι επισκέψιμη από άτομα με αναπηρίες.
Όπως σημειώνουν, τα τρία κύρια προβλήματα που εντόπισαν, συνίστανται σε κακοτεχνίες ή ελλείψεις υποδομών, έλλειψη ενημέρωσης του προσωπικού και αδιαφορία των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, που παρκάρουν, όπως επισημαίνουν, σε θέσεις στάθμευσης ΑΜΕΑ ή μπροστά από ράμπες.
Οι προτάσεις που διατυπώνει η Ομάδα Προσβασιμότητας στην έκθεσή της αφορούν: τη συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων στο σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων, τη διόρθωση των υφιστάμενων κακοτεχνιών, το σχεδιασμό συντονισμένων ενεργειών για την ενημέρωση των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και τη συνεργασία με καθηγητές του Πολυτεχνείου σε θέματα σχεδιασμού των εγκαταστάσεων.
Όπως επισημαίνει ο Πάνος Παπαστολόπουλος, η έκθεση αυτή δόθηκε στον πρύτανη του ΑΠΘ και στο Γραφείο Προσβασιμότητας. Η απάντησή τους ήταν ότι αντίστοιχη καταγραφή έχει γίνει ήδη και από το Πανεπιστήμιο (και μάλιστα ότι τα ευρήματα συμπίπτουν με αυτά της Ομάδας Προσβασιμότητας), ωστόσο η επίλυση των προβλημάτων είναι δύσκολη (έγιναν βελτιώσεις σε ελάχιστες από τις παρατηρήσεις της έκθεσης), εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, παλιών εγκαταστάσεων και αδυναμίας επίλυσης γραφειοκρατικών διαδικασιών.