Οργή...

από τον oreivati
Τα κομματικά επιτελεία περιμένουν τις δημοσκοπήσεις για να μετρήσουν το σφυμό της κοινωνίας απέναντι στα νέα μέτρα. Το ρεπορτάζ λέει ότι οι πρώτες κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν καθολική αποδοκιμασία του πολιτικού κόσμου, εντεινόμενη απέχθεια απέναντι σε όσους έχουν συμμετάσχει στην υπόθεση της διακυβέρνησης, απογοήτευση από τα κόμματα της αριστεράς και έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το κοινοβούλιο. Κατά το ίδιο ρεπορτάζ, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει (ακόμη τουλάχιστον) φθαρεί από την εξαγγελία της σκληρότερης λιτότητας των τελευταίων δεκαετιών, όπως επίσης ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει κερδίσει από την ρητορική αντίθεσή του προς το ΔΝΤ και τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ο δικομματισμός δείχνει κραταιός, καθώς δεν αναδεικνύεται σε ρυθμιστή κάποιο από τα κόμματα ελάσσονος αντιπολίτευσης. Το αίτημα για νέο κόμα είναι ασαφές και δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, ενώ τα δημοφιλέστερα πολιτικά πρόσωπα ανήκουν στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος. Οπως όλα δείχνουν είναι ακόμη πολύ νωρίς για ανατροπές, τα υπόγεια ρεύματα που κινούνται στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση, πέρα από την οργή απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε πριν από τη χώρα. Η πολιτική πτώχευση προηγήθηκε της οικονομικής και ο θυμός των πολλών προσανατολίζεται σε όλους όσοι, προστατευμένοι σε κρατικά αυτοκίνητα με αστυνομική συνοδεία, αντιμετώπισαν την εκλογή τους ως εφαλτήριο για γλυκιά ζωή και απόλαυση εξαιρετικών προνομίων. Αρκετοί πρώην υπουργοί κοιτάζουν ήδη πίσω τους όταν περπατούν στο δρόμο και σκέφτονται δύο φορές κάθε έξοδό τους στην "πολλή συνάφεια του κόσμου". Ο φόβος του γιουχαϊσματος, του γιαουρτώματος και της πρόσωπο με πρόσωπο κριτικής, στοιχειώνει την καθημερινότητα εθνοπατέρων και εθνομητέρων που αλλιώς είχαν φανταστεί την πορεία τους προς τους όλο και ψηλότερους ορόφους της ευημερίας.