Metallica: Κι όμως, είναι ακόμη εδώ...

Από ΤΑ ΝΕΑ 

«Όταν φτάσεις τα πενήντα, σκέφτεσαι πλέον σε τι κατάσταση θα ξυπνήσεις το επόμενο πρωί. Είμαστε όμως ακόμα δυνατοί...» H μεγαλύτερη heavy metal μπάντα στον κόσμο μιλάει αποκλειστικά στον «Τ» λίγο πριν επισκεφθεί την Ελλάδα...
Είναι η μεγαλύτερη heavy metal μπάντα στον κόσμο. Αυτή που μπορεί να καυχιέται ότι πέρασε ένα παρεξηγημένο και ίσως περιθωριακό είδος στη μουσική συνείδηση όλου του πλανήτη, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην αισθητική και το όραμά της. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το περίφημο «Black album» του 1991 που τους καθιέρωσε στα μάτια του mainstream, έγινε 15 φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ και κατέχει τη θέση νούμερο 26 στη λίστα με τα πλέον ευπώλητα άλμπουμ όλων των εποχών (πάνω από 22 εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο).


Του χρόνου συμπληρώνουν τρεις δεκαετίες στο παιχνίδι. Έχουν αλλάξει συνθέσεις, έχουν θρηνήσει μέλη, έχουν πραγματοποιήσει θηριώδεις περιοδείες, έχουν προκαλέσει με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους (βλ. «πόλεμος» με Napster), έχουν εκτεθεί όσο λίγοι δημοσίως.

Είναι ίσως πια περισσότερο brand name απ’ ό,τι συγκρότημα – κάτι σαν τους U2 για το heavy metal πλήθος. Αλλά στο τέλος της ημέρας σκέφτονται πια τα παιδιά και την υγεία τους, προσγειώνοντας το μύθο του «sex, drugs and rock ’n’ roll». Το επιβεβαιώνει ο Robert Trujillo, το τελευταίο χρονικά μέλος που προστέθηκε στην μπάντα, αναλαμβάνοντας το μπάσο το 2003.

Μίλησε στον «Τ» από τη Βουδαπέστη, λίγο πριν έρθουν στην Αθήνα, για το μύθο των Metallica αλλά και το άλλο πρόσωπο των rock stars, που ναι μεν γεμίζουν στάδια, αλλά ταυτόχρονα έχουν οικογένεια, προβλήματα φυσικής κατάστασης και ειδικούς χειροπράκτες...
Πώς κυλάει αυτός ο γύρος συναυλιών της αποκαλούμενης «World Magnetic Τour»?
Πάρα πολύ καλά, ούτως ή άλλως είμαστε δύο χρόνια στο δρόμο και σχεδόν παντού είναι υπέροχα. Ξεκινήσαμε από το Μπέλφαστ, τώρα που μιλάμε βρισκόμαστε Oυγγαρία και μετά από δέκα live θα φτάσουμε και στην Αθήνα.
Να είστε προετοιμασμένοι για ένα μικρό καύσωνα...
Εντάξει, από την Καλιφόρνια είμαστε, δεν μας πειράζει. Αλλά τις απολαμβάνουμε περισσότερο αυτές τις καλοκαιρινές συναυλίες σε εξωτερικούς χώρους.
Oλοκληρώσατε το 2009 δίνοντας 93 live, καλύπτοντας κυριολεκτικά κάθε γωνιά του πλανήτη. Με δεδομένες και τις απαιτήσεις που υπάρχουν πια από ένα συγκρότημα του βεληνεκούς Metallica, ποια είναι η αναλογία κούρασης - απόλαυσης σε αυτή τη διαδικασία; Η «World Magnetic Τour» είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε μετά από κάθε δύο εβδομάδες γεμάτες σόου να γυρίζουμε για δύο εβδομάδες στα σπίτια μας και να βλέπουμε τις οικογένειές μας, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Είναι μια καλή αναλογία, με το που αισθάνεσαι κούραση, επιστρέφεις, ανανεώνεσαι και ξεκινάς πάλι το δεκαπενθήμερο κύκλο. Επίσης, μην ξεχνάς ότι το να είσαι μέλος των Metallica σημαίνει ότι ταξιδεύεις άνετα κι αυτό σε βοηθά να δίνεις καλύτερα live.
Σε ρωτάω γιατί στο πολυσυζητημένο «ψυχαναλυτικό» ντοκιμαντέρ «Some kind of monster» του 2004 βγήκε η εικόνα ενός συγκροτήματος του οποίου τα μέλη ήταν έτοιμα να καταρρεύσουν από τις υποχρεώσεις, που επηρέασαν και τις μεταξύ τους σχέσεις. Ήταν τουλάχιστον παράξενο να βλέπεις αυτούς τους φοβερούς και τρομερούς hard rockers να χρειάζονται τη βοήθεια ειδικών γκουρού και ψυχολόγων για να επιβιώσουν...
Νομίζω ότι ήταν ειλικρινές και έντιμο. Είναι σημαντικό τα ροκ συγκροτήματα να παρουσιάζουν το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο κινούνται. O κόσμος νομίζει ότι όλα είναι πάρτι, γυναίκες, σόου. Όμως, δυστυχώς, υπάρχει και η άλλη πλευρά –αυτή του ντοκιμαντέρ– που οι περισσότερες μπάντες κρύβουν γιατί θεωρούν ότι αντίκειται στην αληθινή ιδέα του rock ’n’ roll. Της κούρασης, του αδιεξόδου, των εντάσεων. Το φιλμ βοήθησε πολύ τους Metallica ως οικογένεια. Ήταν κάτι σαν νέο ξεκίνημα. Νομίζω ότι οι σχέσεις είναι καλύτερες πια, ίσως καλύτερες από ποτέ.
Ναι, αλλά, όπως είπες, ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τα ψυχολογικά σας, το κόνσεπτ του heavy metal πάντα ήθελε τους μουσικούς να είναι party animals... Μα ποιος σου λέει ότι δεν μπορούμε να είμαστε;
Αλλά, όταν βαδίζεις στη μέση της πέμπτης δεκαετίας της ζωής σου, εκτός από το πάρτι σε ενδιαφέρει και η υγεία σου. Στα 40 κάτι δεν μπορείς να πίνεις τρία μπουκάλια τεκίλα, να τα δίνεις όλα κατόπιν στη σκηνή και το επόμενο πρωί να είσαι εντάξει. Κάποια στιγμή αλλάζεις τις συνήθειές σου. Για παράδειγμα, κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι μαζί μας περιοδεύει και ο ξάδερφος του Kirk (σ.σ. Hammett, βασικού κιθαρίστα της μπάντας) που είναι χειροπράκτης και μαζί του κάνουμε διατροφή, βελονισμό, γιόγκα, πιεσοθεραπεία κ.λπ. Μας βοηθάει στην αποθεραπεία μετά τα σόου, που συνήθως είμαστε πιασμένοι, και σίγουρα μας αποτρέπει από εκείνα τα μπουκάλια που έλεγα πριν (σ.σ. γελάει)...
Σαν να μιλάμε δηλαδή για την αθλητική ομάδα Metallica...
  Ακριβώς. Ισχύει αυτό που λες γιατί κι εμείς πρέπει να βρισκόμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, προκειμένου να αποδώσουμε σε όλη τη διάρκεια του εξαντλητικού μας live. Σε εμένα, για παράδειγμα, αρέσει να προπονούμαι σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, ο Lars (σ.σ. Ulrich, ντράμερ) τρέχει, o Kirk κάνει γιόγκα. Όπως οι αθλητικές ομάδες χρειάζονται προετοιμασία, έτσι κι εμείς.
Σε αυτούς που λένε ότι, OΚ, οι Metallica είναι πια 30 χρόνια στο παιχνίδι, έχουν φτάσει τα 50, έχουν βγάλει ένα σωρό λεφτά, άρα δεν είναι δυνατόν να παίζουν με το ίδιο πάθος, τι απαντάς;
Ότι το πάθος είναι ακόμα εκεί. Αρκεί κάποιος να μας δει να χαλαρώνουμε τζαμάροντας σαν μικρά παιδιά στο στούντιο ή λίγο πριν βγούμε στη σκηνή. Μπορεί να παίξουμε κάποιο κομμάτι από Iron Maiden ή Black Sabbath, μπορεί να δουλέψουμε νέες ιδέες και πραγματικά περνάμε πολύ καλά. Χαμογελάμε. Κι αυτό σε μένα, που είμαι και το νεότερο μέλος του γκρουπ, δείχνει ότι δεν θα γίνουμε ποτέ σαν κι εκείνα τα συγκροτήματα που φτάνουν στην ηλικία μας κι αντιμετωπίζουν αυτό που κάνουν ως αγγαρεία.
Πιστεύεις ότι τα καινούρια άλμπουμ συγκροτημάτων του δικού σας διαμετρήματος ή, ας πούμε, των U2 και των Rolling Stones κατ’ αναλογία σε άλλα είδη, προσφέρουν κάτι στον ήδη χτισμένο μύθο;Ή ότι αυτός συντηρείται με τις τεράστιες περιοδείες;
Τον προηγούμενο μήνα είχα πάει στο πάρτι γενεθλίων ενός ανιψιού μου. Εκεί βρισκόταν ένας 15χρονος fan των Metallica που ήθελε πολύ να με γνωρίσει και να του υπογράψω τους δίσκους. Φορούσε το Τ-shirt, είχε το μπουφάν και τα CDs, αλλά δεν μας είχε δει ακόμα live. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούμε και τώρα fans με τα νέα άλμπουμ. Επομένως, δεν ξέρω ποιο είναι πιο σημαντικό. Και σίγουρα δεν ξέρω για πόσο καιρό θα το κάνουμε ακόμα. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω ότι είμαστε ακόμα φρέσκοι. Γι’ αυτό ένας επιπλέον δίσκος συν μία περιοδεία είναι σίγουρα. Δηλαδή οι Metallica θα υπάρχουν για 3-4 χρόνια τουλάχιστον...
Εσύ πώς μπήκες στο συγκρότημα; Ποια είναι η ιστορία;
Γνωριζόμουν με τα υπόλοιπα μέλη γιατί είχαμε περιοδεύσει μαζί στα ’90s, όταν εγώ έπαιζα στους Suicidal Tendencies. Αλλά είχα να τους δω αρκετό καιρό. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία για οντισιόν, φυσικά πήγα. Δεν είχα τίποτα να χάσω, ίσα-ίσα θα τζάμαρα μαζί με μουσικούς που σεβόμουν πολύ. Ακόμα όμως κι όταν πήρα τη δουλειά, δεν επαναπαύτηκα. Χρειάστηκε να δουλέψω πολύ για να μάθω τη μουσική που είχαν γράψει τα προηγούμενα 23 χρόνια και να προσαρμοστώ στο γκρουπ. Στην αρχή δεν μπορούσα να αναπνεύσω από την αλλαγή, όλες αυτές οι φωτογραφήσεις, η δημοσιότητα, ο Τύπος κ.λπ. με έπνιγαν. Δεν κοιμόμουν, ήταν πραγματικά τρελό. Σχεδόν 8 χρόνια μετά, παντρεμένος και με δύο παιδιά, όλα αυτά μοιάζουν πολύ μακρινά και πια δεν με απασχολούν.
Έχοντας μια προϋπηρεσία 20 και πλέον χρόνων στη σκηνή, ποιος θα έλεγες ότι είναι ο μεγαλύτερος μύθος της κατεστημένης αντίληψης σχετικά με το heavy metal;
Η εμπειρία μού λέει ότι, όταν βλέπεις έναν «τρελό», εκκεντρικό τύπο πάνω στη σκηνή, συνήθως στα παρασκήνια ο ίδιος άνθρωπος βγάζει έναν πολύ ευαίσθητο, συναισθηματικό εαυτό. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο Ozzy Osbourne. Μη με παρεξηγήσεις, δεν υποστηρίζω ότι δεν είναι τρελός. Ότι είναι ψεύτικο αυτό που βγάζει στα live. Αλλά, όταν σβήνουν τα φώτα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ντροπαλός είναι. Σαν μικρό αγοράκι. Και μετά τον ακούς να ουρλιάζει στη σκηνή και αναρωτιέσαι. Όμως το έχω δει και σε άλλους, ο δαίμονας μέσα σου έχει δύο πλευρές.
Υποθέτω ότι μερικές φορές χρειάζεται να επαληθεύεις και τη θεατρική περσόνα που έχεις «πουλήσει» στους fans...
Σίγουρα. Καμιά φορά τα heavy metal συγκροτήματα μοιάζουν με περιοδεύον τσίρκο. Κάνουν τα μαγικά τους και στο τέλος της ημέρας λένε παραμύθια στα παιδιά τους για να κοιμηθούν...
Μια τελευταία ερώτηση. Η λέξη «Napster» είναι ακόμα ταμπού για τους Metallica; (Σ.σ. το 2000 είχε ξεσπάσει θρυλική διαμάχη της μπάντας με το πρωτοπόρο p2p δίκτυο, στο οποίο είχε διαρρεύσει ακυκλοφόρητο κομμάτι τους και είχε προκαλέσει μεγάλο διχασμό ακόμα κι ανάμεσα στους οπαδούς του συγκροτήματος).
Όχι βέβαια. Αλλά τόσα χρόνια μετά πρέπει να καταλάβουμε ότι οι Metallica τα έβαλαν με το Napster γιατί «δημοσιοποίησε» ένα κομμάτι το οποίο δεν είχαν καν ολοκληρώσει. Σαν να πουλάς ένα μισοτελειωμένο πίνακα. Βέβαια, τότε ήταν δύσκολο αυτό να γίνει κατανοητό. Oι Metallica φυσικά και δεν είναι εναντίον της τεχνολογίας. Όταν θα δείτε το σόου μας στην Αθήνα, θα το καταλάβετε πολύ καλά. Άλλωστε πια όλες οι μπάντες δεν προσπαθούν να προστατεύσουν την καλλιτεχνική δημιουργία τους.
Πες μας και πώς θα είναι το σετ, best of ή βασισμένο στο πρόσφατο «Death magnetic»;
Θα έχει τα πάντα. Ποτέ δεν παίζουμε τα ίδια τραγούδια δύο συνεχόμενα βράδια. Επομένως θα ακούσετε τον τελευταίο δίσκο, αλλά θα έχετε και τα «Sad but true», «Battery», «Fight fire with fire» κ.λπ. που ξέρουμε ότι αγαπάτε.