Ηθική

 Του Δημήτρη Δανίκα από τα ΝΕΑ
Oσοι λένε πως το κεφάλαιο φοροδιαφεύγει, άρα και εμείς καλά κάνουμε και κλέβουμε, είναι τζάμπα μάγκας. Ωραία. Πράγματι το απροσμέτρητο κεφάλαιο φοροδιαφεύγει. Αυτό είναι το σύστημα που ψηφίζουμε. Αυτό υποστηρίζουμε.
Αν θέλαμε, θα το αλλάζαμε. Και να σου πω κάτι.
Σε μια χώρα με τριτοκοσμικές υποδομές και μηδενική σχεδόν ανταγωνιστικότητα, είναι λογικό από τη μεριά τους οι ολιγάρχες να απαιτούν περισσότερες απαλλαγές για να στύβουν τους εργαζόμενους και να κερδίζουν από τους καταναλωτές. Επώδυνο, εφιαλτικό, άδικο. Ετσι όμως είναι και έτσι το σύστημα πορεύεται. Οσο πιο χαμηλό το επίπεδο τόσο περισσότερα τα προνόμια της οικονομικής ολιγαρχίας. Κοιτάξτε τι γίνεται στην Ταϊλάνδη. Μεγάλη ανατριχίλα προνομίων στην Αφρική. Ρίξτε μια ματιά στη Βουλγαρία τη γειτονική. Τα δίνουν όλα για μια επένδυση χωρίς να πληρώνουν στην Εφορία δραχμή. Ετσι και εμείς. Πάνω στην καταστροφή υποδεχόμαστε τον Κινέζο σαν τους ιθαγενείς. Με γουρλωμένα τα μάτια από τα μπιχλιμπίδια που μας μοιράζουν οι ξένοι εισβολείς. Αρέσει δεν αρέσει αυτή η αλήθεια, η πικρή. Οσο πιο κάτω είσαι τόσο περισσότερο θα σε μαστιγώνει και τους όρους του θα επιβάλλει το αφεντικό αυτής της αλεστικής μηχανής. Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται. Οποιος λοιπόν απαιτεί οικονομική, ίση, κατανομή πρέπει αυτομάτως σε άλλο σύστημα να στραφεί. Πράγμα που δεν συμβαίνει μέχρι στιγμής. Επομένως σχιζοφρένεια νεοελληνική. Ενας ο βασικός λόγος αυτής της αντίφασης της μουρλής. Επικαλούμαι στα λόγια την αδικία προκειμένου με τις πράξεις να εξωραΐσω τη δική μου απάτη, την προσωπική μου διαπλοκή και την καθημερινή μου μαύρη συναλλαγή. Αφού κλέβει το κεφάλι, να αρπάξει το κατιτίς και η ουρά αυτής της φοροδιαφυγής. Ξέρεις κάτι. Δεν είναι ζήτημα μεγέθους αλλά πρώτα από όλα ηθικής. Από αυτό το σημείο αρχίζει η προσωπική παρακμή. Να σου πω τι είναι; Η μικρογραφία της σημερινής νεοελληνικής παρακμής. Κατεργάρης. Δεν θέλει να τους αλλάξει. Το όνειρό του είναι να τους μοιάσει!