Ο αργός θάνατος της ελληνικής οικονομίας έφτασε στο τελικό στάδιο. Το τίμημα της δανειοδότησης από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι η εσωτερική χρεοκοπία.Εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών ανατρέπονται βίαια και το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη υποβαθμίζεται ραγδαία. Όπως όλα δείχνουν, το αντάλλαγμα για τα τουλάχιστον 120 δισ. ευρώ, με τα οποία θα καλυφθούν οι ελληνικές δανειακές ανάγκες για τρία χρόνια, είναι η μετάβαση σε μια εποχή μεγάλης φτώχειας και ακραίας εργασιακής ανασφάλειας.
Το ρεπορτάζ δείχνει ότι υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος είναι μουδιασμένοι και αμήχανοι, δεν διακινδυνεύουν προβλέψεις και αποφεύγουν να αποτιμήσουν τις παρενέργειες της επώδυνης μετάβασης σε μια νέα και άγρια κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα. Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι το σοκ θα είναι μεγάλο και καθολικό, αποφεύγουν όμως εκτιμήσεις αν το ποτάμι της οργής θα είναι βουβό ή όχι.
Η κυβέρνηση γνωρίζει, παρ’ όλα αυτά και σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, ότι το πολιτικό κόστος είναι δυσβάστακτο. Γνωρίζει επίσης ότι το βασικό ένστικτο του ΠΑΣΟΚ θα ξυπνήσει. Ωστόσο, υπάρχει η εκτίμηση ότι μετά το ισχυρό πρώτο κύμα αντιδράσεων και με τη βοήθεια του ζεστού ελληνικού καλοκαιριού, η ένταση σταδιακά θα αμβλυνθεί. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, επιλέγεται η προβολή της ιδέας ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ και ότι αποφεύχθηκε το χειρότερο, δηλαδή η αργεντινοποίηση. Έχει ενδιαφέρον ποια και πόσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα σηκώσουν στους ώμους τους την προσπάθεια να πειστεί η κοινή γνώμη ότι το μοναδικό δίλημμα είναι αιματηρή διάσωση ή καταστροφή.
Ωστόσο, η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να αποδείξει ότι ορθά ανακοίνωνε μέτρα σε δόσεις, εξουθενώνοντας ψυχολογικά τα θύματα της λιτότητας. Πολύ περισσότερο θα δυσκολευτεί να πείσει τους πολλούς ότι πληρώνουν οι ένοχοι για την οικονομική κατάρρευση και ότι η κατανομή των βαρών είναι δίκαιη. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ύψους τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ ετησίως, παραμένει μεγάλη χίμαιρα και η λεηλασία των δημόσιων ταμείων από χρυσοκάνθαρους της εξουσίας παραμένει ατιμώρητη.
Η Νέα Δημοκρατία ταλαντεύεται ανάμεσα στην κεντροδεξιά-φιλελεύθερη ορθότητα που υπαγορεύει στήριξη των μέτρων-σοκ και στην αντιπολιτευτική αγωνία για πολιτική κεφαλαιοποίηση της κοινωνικής δυσανεξίας. Το ΚΚΕ αναμένεται να ηγηθεί των κοινωνικών αγώνων και θα προσπαθήσει να καβαλήσει το ρεύμα της διαμαρτυρίας και να ηγηθεί των κινητοποιήσεων. Ο ΛΑΟΣ δείχνει συναινετική διάθεση απέναντι στην κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι τα φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης ενισχύουν την ακροδεξιά, και ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να βρει βηματισμό και να συνδυάσει την ευαισθησία της Αριστεράς με τον διαχειριστικό πραγματισμό.
“Το τελευταίο συρτάκι” ήταν ο πικρόχολος τίτλος της γερμανικής εβδομαδιαίας εφημερίδας “Die Zeit”, που αποδίδει την γενικευμένη αίσθηση στην Ευρώπη ότι οι “καλοπερασάκηδες του Νότου” θα πληρώσουν τώρα τον λογαριασμό. Ο ανθελληνισμός που φούντωσε στη Γερμανία απλώθηκε και σε άλλες κεντροευρωπαϊκές κυρίως χώρες και ενθάρρυνε τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκήθηκαν για την επιβολή μίας τριετίας στον γύψο.
Σε δύσκολη θέση βρίσκονται τα συνδικάτα. Ο συνδικαλισμός είναι σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένος στη συνείδηση των εργαζομένων, η ηγεσία του διαπλέκεται συχνά με τις πολιτικές ελίτ με αντάλλαγμα μια πολιτική σταδιοδρομία, ενώ οι μέχρι στιγμής συγκεντρώσεις της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ ήταν μάλλον υποτονικές από άποψης συμμετοχής και παλμού. Άλλωστε, η εκτίναξη της ανεργίας, λόγω των απολύσεων συμβασιούχων του δημοσίου και της ύφεσης που θα φέρει λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα, θα προκαλέσει τέτοιο τρόμο, που δεν αποκλείεται το άγχος για μια δουλειά, όποια να ’ναι, μπορεί να επικρατήσει της διεκδικητικότητας για επιστροφή στο status quo ante.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου