Στρατόπεδα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ από το ΒΗΜΑ

Τόσος ντόρος. Τόση διαβούλευση. Τόση αναμονή. Τόση διακριτικότητα. Τόση, μα τόση φασαρία για κάτι το απλό, το αυτονόητο, το νόμιμο, το συνταγματικό και το κανονικό. Για την κλήτευση του πολίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή. Επομένως δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον Νόμο και στο Σύνταγμα. Επομένως χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες. Επομένως οι ανώνυμοι στη στρούγκα και οι επώνυμοι στην ασυλία. Επομένως κάθε αρχηγός είναι ανεύθυνος άρχων, όπως ο πρώην βασιλιάς σ΄ αυτόν τον τόπο τον διακορευμένο από κάθε ανευθυνοϋπεύθυνο πολιτικό. Επομένως τα δημοκρατικά αξιώματα είναι ο μασκαρεμένος καρνάβαλος μιας αριστοκρατικής φεουδαρχίας. Ο,τι θέλω κάνω και λογαριασμό σε κανέναν δεν δίνω. Και επομένως η σχέση ανάμεσα στη μικρή Ισλανδία, όπου οι πολίτες κάθισαν τον πρώην πρωθυπουργό τους στο σκαμνί της Δικαιοσύνης, και στην Ελλάδα της οθωμανικής σουλτανίας ισούται με την απόσταση που χωρίζει τη Γη από το φεγγάρι. Γιατί αδιάφορο το όνομα, το πόστο, το αξίωμα, το λειτούργημα, τα γαλόνια και η στολή. Μωρέ δεν πάει να είναι ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Κάστρο, ο Κένεντι, ο Ντε Γκωλ, η Μέρκελ, ο Παπανδρέου, η Παπαρήγα και ο Ωνάσης. Ο Θεός να είναι. Πρέπει, χωρίς δεύτερη κουβέντα, να προσέλθει και στο σκαμνί της επιτροπής να κάτσει. Το ξέρουν όλοι. Ακόμη και τα μωρά. Σ΄ αυτόν τον τόπο η στοιχειώδης ισονομία και η αυτονόητη νόμιμη διαδικασία, όλα αυτά που ψηφίζουμε και στα χαρτιά τα ευλογούμε και τα προσκυνούμε, είναι απλώς λόγια παχιά που απευθύνονται σε χαϊβάνια αφασικά. Από την Εφορία, την Πολεοδομία, την Υγεία, ως την κλήτευση του οποιουδήποτε αρχηγού σε οποιαδήποτε ανακριτική επιτροπή, οι Ελληνες χωριζόμαστε σε δύο αντίπαλα και εχθρικά στρατόπεδα. Η παραβατικότητα, η ανομία, το πλιάτσικο και η συναλλαγή σε διαρκή ασυλία. Η νομιμότητα, το Σύνταγμα, η κανονικότητα για πολίτες της Β΄ κατηγορίας. Οσο πορευόμαστε αγκαλιά με την πελατεία και την ατιμωρησία, καμία ελπίδα. Ο εξευτελισμός και ο διασυρμός των αξιών, η αναπότρεπτη και απόλυτη χρεοκοπία!