Την επανάσταση του αυτονόητου κήρυξε ο Γιώργος. Το αυτονόητο, λέει, γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Λάθος πρώτο: Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο.
Λάθος δεύτερο: τα όποια αυτονόητα περιφέρονται είναι απολύτως σχετικά. Άλλο
το αυτονόητο του Γιώργου και άλλο το αυτονόητο του προέδρου των φορτηγατζήδων. Αν είμαστε δέκα εκατομμύρια στην Ελλάδα πιθανώς έχουμε κάπου
δεκαπέντε εκατομμύρια προσωπικά αυτονόητα ( γιατί οι μισοί έχουμε παραπάνω από ένα).
Λάθος τρίτο: τα ελάχιστα συλλογικά αυτονόητα (ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός,
ο πιο όμορφος και ο πιο ερωτικός) δεν φαίνεται να τα συμμερίζεται ο Γιώργος.
Ίσως να φταίνε τα γονίδιά του.
Λάθος τέταρτο: Ο ενεστώτας. «Γίνεται»,λέει, πραγματικότητα…Έχεις μια χώρα σαν την Ελλάδα που η ετήσια φοροδιαφυγή είναι το ένα τρίτο του δανείου που πήραμε μαζί με το μνημόνιο. Αυτά που δεν πληρώνει ο μεγάλος φοροφυγάς τα πληρώνει η γριά που της κόβουν την σύνταξη, ο μισθωτός που δεν μπορεί να διαφύγει, ο απολυμένος που πληρώνει την κρίση. Το αυτονόητο σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου βρισκόταν στην κατάστασή μας θα ήταν οι φοροφυγάδες να έχουν εντοπιστεί
χθες, να έχουν πληρώσει μέχρι τελευταίου ευρώ και να έχουν μπει και μερικοί στη φυλακή. Άντ’ αυτού, τα αίματα τα δάκρυα και ο ιδρώτας του μνημονίου κινδυνεύουν
να πάνε στράφι γιατί παρά τις δηλώσεις της ότι θα τους πιάσει και θα τους σκίσει,
η κυβέρνηση έχει σκίσει μόνο το καλσόν της, όπως μαρτυράει η δραματική υστέρηση των εσόδων.
Το αυτονόητο (όχι για όλους βέβαια), λοιπόν είναι, ότι αν θέλουμε καμιά δεκαριά χρόνια για ν’ αλλάξουμε θα βουλιάξουμε πολύ νωρίτερα κι εμείς κι η επανάσταση του Γιώργου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου