Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια (6 Δεκεμβρίου 2008), ολοκληρώνεται η δίκη του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, που κατηγορείται ως φυσικός αυτουργός, και του Βασίλη Σαραλιώτη που κατηγορείται ως συνεργός. Μετά από μία μακρά και βασανιστική για την οικογένεια του θύματος διαδικασία, η ετυμηγορία προσδιορίστηκε από το μεικτό ορκωτό δικαστήριο Άμφισσας για τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου.
Ο εισαγγελέας της έδρας Χ. Λακαφώσης έχει ζητήσει την ενοχή και των δύο κατηγορούμενων: του Επαμεινώνδα Κορκονέα για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και του Βασίλη Σαραλιώτη για συνέργεια στην πράξη του συναδέλφου του.
Η ελληνική πολιτεία αντιμετώπισε με έκδηλη αμηχανία αυτή τη συγκλονιστική υπόθεση. Παρά τις εκκλήσεις της μητέρας του θύματος να πραγματοποιηθεί η δίκη στην Αθήνα, αποφασίστηκε η μετακίνησή της στην Άμφισσα, με την επίκληση λόγων ασφαλείας. Για αρκετούς μήνες η δίκη είχε μετατραπεί σε επιχείρηση προσβολής της μνήμης του νεκρού παιδιού, το οποίο εμφανιζόταν από τον συνήγορο υπεράσπισης του Επ. Κορκονέα ως επικίνδυνος αντιεξουσιαστής με παραβατική συμπεριφορά. Η παραίτηση του Αλέξανδρου Κατσαντώνη από την πολιτική αγωγή, προκειμένου να προκαλέσει επιτάχυνση και αλλαγή προσανατολισμού της διαδικασίας, η εντολή για βίαιη προσαγωγή του 17χρονου φίλου του Αλέξανδρου που ήταν δίπλα του εκείνο το μοιραίο βράδυ, οι συνεχείς αντιφάσεις των κατηγορουμένων, η συγνώμη που δεν ζήτησαν και η αποφυλάκισή τους με περιοριστικούς όρους, είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που συνέθεσαν μία κατάσταση αφόρητη.
Πολύ περισσότερο, όταν ο συνήγορος υπεράσπισης Αλέξης Κούγιας ακολούθησε μια υπερασπιστική γραμμή που προκάλεσε σοκ: «Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου είναι ότι δεν σκότωσε κανέναν. Ήταν μια τραγική συγκυρία. Ευρισκόμενος προ του κινδύνου να αντιμετωπίσει επικίνδυνες καταστάσεις, πυροβόλησε στον αέρα. Αυτοί που του επιτίθεντο ήταν και το θύμα και ο μάρτυρας και επειδή τα 16χρονα αυτά δεν είναι σαν τα δικά σας και τα δικά μας, πρέπει να δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά…». Αλλωστε, και ο Επαμεινώνδας Κορκονέας έκανε μια πρωτοφανή απόπειρα εξίσωσης: «Τα θύματα είμαστε εγώ και αυτός, το παιδί και εγώ, πεθαίνω κάθε μέρα, κάθε λεπτό, οι οικογένειές μας σίγουρα πονάνε». Εχει νόημα να θυμηθεί κανείς το ξέσπασμα της Τζίνας Τσαλικιάν, μητέρας του Αλέξανδρου: «Ποτέ δεν συκοφαντήθηκε κάποιος τόσο πολύ όσο το παιδί μου μετά τη δολοφονία του από αυτούς τους δολοφόνους. Και θα αποκαλέσω ηθικό δολοφόνο του παιδιού μου τον κ. Κούγια». Αλλά και την αγόρευση της συνηγόρου πολιτικής αγωγής, Ζωής Κωνσταντοπούλου: «Χρέος του δικαστηρίου αυτού είναι να σφραγίσει με την απόφασή του την πόρτα της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Να φροντίσει ο κάθε επόμενος Αλέξανδρος να ξεπεράσει την ηλικία των 15 ετών και να μην κόψει το νήμα της ζωής του η από δεκαετιών εκτραφείσα νοοτροπία ορισμένων αστυνομικών οργάνων».Αν αξιολογήσει κανείς το πόσο απασχόλησε την επικαιρότητα αυτή η δίκη, στη βάση του σοκ που είχε προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία η δολοφονία και του διεθνούς απόηχου όσων ακολούθησαν, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει αναλογία. Τα δελτία των οκτώ δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία και τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα ήταν μετρημένα στα δάχτυλα.
Η απόφαση του δικαστηρίου έχει τεράστια κοινωνική σημασία. Υπάρχει μια μακρά παράδοση ατιμωρησίας της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, η οποία έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές με δραματικό τρόπο. Κορυφαίο παράδειγμα ήταν και παραμένει η δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, που σκοτώθηκε στη διάρκεια διαδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθ. Μελίστας, που τον πυροβόλησε από πίσω στο κεφάλι, καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990, καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής». Άλλωστε, για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του ο Α. Κούγιας επικαλέστηκε την αθωωτική απόφαση του μεικτού ορκωτού Πατρών για αστυνομικό που πυροβόλησε και σκότωσε έναν άνθρωπο επειδή δεν σταμάτησε το όχημά του όταν του ζητήθηκε. Το δικαστήριο έκρινε την πράξη του ως ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Α.Σπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου