Το εθνικό μας σοκ

oreivatis

Είναι μία παράξενη σύμπτωση ότι η οριστικοποίηση της συμφωνίας της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ για το αντάλλαγμα της δανειοδότησης με περισσότερα από 120 δισ ευρώ για τρία χρόνια συμπίπτει με την εργατική πρωτομαγιά. Ο συμβολισμός είναι βαρύς γιατί το τίμημα που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός είναι η πλήρης κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων δεκαετιών και η ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των πολλών. Για τους δημόσιους υπαλλήλους τα πράγματα είναι συγκεκριμένα: Θα χάσουν τον 13ο και 14ο μισθό, όπως επίσης ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό των επιδομάτων τους, θα ξεχάσουν την πρόωρη συνταξιοδότηση, θα απαλλαγούν από ένα μέρος του εφάπαξ, θα υποστούν διεύρυνση του ωραρίου τους, ενώ δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι θα βγουν στην ανεργία μαζί με υπαλλήλους που καλύπτουν προσωποπαγείς θέσεις σε οργανισμούς και υπηρεσίες που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Οι συντάξεις θα γίνουν επίσης 12, θα μπει πλαφόν ώστε η ανώτατη σύνταξη να μην ξεπερνά τις 2000 ευρώ, σύμφωνα με την πιθανότερη εκδοχή, και οι απόμαχοι θα εύχονται να είναι καλά στην υγεία τους γιατί βαίνουν προς κατάργηση και οι εφημερίες των γιατρών. Στον ιδιωτικό τομέα, η εικόνα είναι πιο σύνθετη. Εξετάζεται η ιδέα της μετατροπής του 13ου και 14ου μισθού σε επίδομα παραγωγικότητας ή η ενσωμάτωσή του στις μηνιαίες αποδοχές. Αυτό είναι το τυρί γιατί η φάκα βρίσκεται λίγο παρακάτω, στην απελευθέρωση των απολύσεων (από 2% σε 4% θα αυξηθεί το σχετικό όριο που προβλέπει ο νόμος για επιχειρήσεις άνω των 20 ατόμων), στην κατάργηση της διαιτησίας, στη μείωση των αποζημιώσεων και -τελευταίο αλλά πρωτεύον- στην επί της ουσίας κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καθώς οι διαπραγματεύσεις θα γίνονται μεταξύ της κάθε εταιρείας και του προσωπικού της. Διαπραγματεύσεις θα γίνονται μέχρι τη δωδεκάτη ώρα, αλλά όλες οι διαρροές συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση, δείχνουν δηλαδή ότι τον λογαριασμό θα πληρώσουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, ότι μαζί με τα ξερά (τον πελατειακό στρατό) θα καούν και τα χλωρά (συνεπείς εργαζόμενοι, οι δάσκαλοι των παιδιών μας, οι γιατροί των γονιών μας, εκείνος ο καλός υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε με χαμόγελο...).

Ολα αυτά πρακτικά σημαίνουν μετάβαση σε μια εποχή μαζικής φτώχειας και διευρυμένης κοινωνικής δυστυχίας, με φόντο την ατιμωρησία εκείνων που λήστεψαν τα δημόσια ταμεία και των φοροφυγάδων που πίνουν εις υγείαν των κορόιδων. Η Ελλάδα φεύγει από τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και μετατρέπεται σε αναπτυσσόμενη βαλκανική χώρα εκρηκτικών οικονομικών ανισοτήτων και κοινωνικών προβλημάτων. Το αν θα υπάρξει ή όχι έκρηξη θα φανεί μετά το πρώτο σοκ. Το βέβαιο είναι ότι η κοινωνική ειρήνη, που ήταν πάντα εικονική, στο εξής δεν θα υπάρχει ούτε ως ψευδαίσθηση.